Toxico-pathological effects of ochratoxin A and its diastereoisomer under in ovo conditions and in vitro evaluation of the toxicity of these toxins against the embryo Gallus gallus fibroblast cell line
Monika Łukasiewicz-Mierzejewska
oraz Marcin Bryła, Krzysztof Damaziak, Magdalena Twarużek, Agnieszka Waśkiewicz, Łukasz Stępień, Marek Roszko, Adam Pierzgalski, Ewelina Soszczyńska, Marta Chmiel, Wojciech Wójcik
Abstrakt
W niniejszym artykule przeprowadziliśmy badanie porównawcze embriotoksyczności ochratoksyny A (OTA) i jej diastereomeru 2’R-ochratoksyny A (2’R-OTA) w warunkach in ovo, a także oceniliśmy embriotoksyczność in vitro tych substancji wraz z ochratoksyną B i α-ochratoksyną , wykorzystując linie komórkowe zarodków kurczaka (Gallus gallus domesticus). Testy in ovo obejmowały inkubację jaj w 8 różnych grupach (tj. kontrola “0” – bez nakłuwania lub wstrzykiwania (inkubacja standardowa); “00” – nakłute jaja bez iniekcji; “OTA 0,25”, “OTA 0,50”, “OTA 0,75”, “2’R-OTA 0,25”, “2’R-OTA 0,50”, “2’R-OTA 0,75” – jaja zawierające OTA lub 2’R-OTA odpowiednio w stężeniu 0,25, 0,50 i 0,75 μg/jajo). Wyniki potwierdziły wpływ OTA na wczesną i późną śmiertelność zarodków, gdzie wylęgowość piskląt zmniejszała się wraz ze wzrostem dawki toksyny. Zarówno OTA, jak i 2’R-OTA wykazywały embriotoksyczność, jednak w przypadku najwyższej dawki diastereozermeru OTA zaobserwowano blisko 11% wyższą wylęgowość piskląt w porównaniu z grupą, która otrzymywała OTA. Dawkowanie 2’R-OTA nie obniżyło parametrów jakości piskląt w porównaniu z pisklętami wyklutymi z jaj grupy kontrolnej. Stężenia OTA były wyższe niż 2’R-OTA wykryte w narządach kurczaka, takich jak wątroba i nerki, podczas gdy stężenia 2’R-OTA były wyższe w surowicy krwi i sercu. Przedstawione badania uwypukliły różnice w zdolności do akumulacji toksyn w niektórych narządach, co w pewnym stopniu może wpływać na potencjalną toksyczność na poszczególne narządy. Dodatkowo, podczas badań in vitro, przy ocenie cytotoksycznego działania OTA i jego analogów na linię komórek embrionalnych kurczaka w teście MTT, aktywność metaboliczna komórek została zahamowana w porównywalnym stopniu przy 27-krotnie wyższym stężeniu 2’R-OTA niż OTA (0,24 μM). Również porównywalnie niższą toksyczność przypisano pozostałym pochodnym OTA.